Biografía:
Willem Vermandere (Lauwe, 9 februari 1940) is a flemish 'kleinkunst'singer, sculptor and painter.
During the 60's Vermandere became famous, because of his 'kleinkunst'songs in Western-flemish dialect, describing common things, the 'Westhoek' (his birthplace, and the most western part of Belgium) and the horrible events which took place during the Great War ('14-'18) (see: Menen, Ieper)
Homepage: willem-vermandere.be
Read more on Last.fm
¡Cuatro años de duro trabajo!Este mes de mayo cumplimos cuatro años al aire. Seguimos trabajando en la difusión de este maravilloso instrumento, ¡gracias por participar en nuestra historia!
[Intro]
Am
[Verse 1]
Am G
Den tand des tijds knaagd' aan mijn karkas
Dm F E7 Am
mijn knoken, mijn spieren en mijn haargewas,
C G Am
mijn rimpels, mijn plooien en mijn schurftig vel,
F G E7
mijn hoestend, roestend, roch’lend model,
Am G
‘t zicht van mijn ogen da’ was ‘t grootste zeer,
F G C
zelfs koeien van letters, 'k en zag ze nie meer
Am F G
met lood in mijn schoenen en met nen hangenden kop,
Dm F E7 Am
trok ik naar de zolder en ‘k maakte een strop
[Verse 2]
Am G
Ik gleed met mijn handen ruw langs ‘t kalk
Dm F E7 Am
en ‘k zocht er blindelings nen geschikten balk,
C G Am
maar is ‘t des duvels of is ‘t godes wil,
F G E7
daar waar da’k wil sterven, daar vind ik nen bril,
Am G
met bevende handen zette ik hem op,
F G C
‘k vergat op slag dat dodelijk strop,
Am F G
perfect van sterkte, ideaal van model,
Dm F E7 Am
dienen vreemden bril paste mij wonderwel.
[Verse 3]
Am G
Nen strop op de zolder, wat een luguber verhaal,
Dm F E7 Am
nen bril op een balke, dat is ook nie normaal,
C G Am
wie legt er daar bijgod nu zijn kijkmontuur,
F G E7
nen verstrooide geschifte turelure natuur,
Am G
nen farceur, nen flauwe kluchtigaard,
F G C
of misschien nen menslievenden heiligaard,
Am F G
misschien een die peisde, mijn oud brilkarkas
Dm F E7 Am
komt hier op de zolder nog wel ooit van pas.
[Verse 4]
Am G
En zo is ‘t geschied, da ‘k me nie verhing,
Dm F E7 Am
dankzij dat klein veloachtig ding,
C G Am
dankzij meneer Anoniem Brillemans,
F G E7
ontsnapt’ ik daar aan den dodendans,
Am G
misschien da’k nu wel wat deure sla,
F G C
maar ‘k ben doodcontent da’k nog besta,
Am F G
ik mag het hier stellen, da’k op dienen dag,
Dm F E7 Am
voor den tweede keer het levenslicht zag
[Verse 5]
Am G
‘k Ontdek nu de wolken en het groeiend gras,
Dm F E7 Am
en al waar da’k mij vroeger nooit bewust van was,
C G Am
geen gazetteletter die mij nog ontgaat,
F G E7
‘k lees zelfs wat dat er verzwegen staat,
Am G
dienen bril speurt al de leugens op,
F G C
zelfs in mijnen slaap houd ik hem op,
Am F G
al dromend zie ik nu en dat is amusant,
Dm F E7 Am
mijnen onbewusten binnenkant.
[Verse 6]
Am G
Misschien dat die brilglazen spiegeltjes zijn,
Dm F E7 Am
ze leren mij diepe kijken naar binnen,
C G Am
ik word were kind op mijn vaders knie,
F G E7
‘k zie grootmoeder were in mijn fantasie,
Am G
ik vlieg en ik vlam met mijn ogen toe,
F G C
dien bril op mijn neuze, overal naartoe,
Am F G
zo peis ik nooit meer op mijn rimpelig vel,
Dm F E7 Am
mijn stramme knoken en mijn antiek model.
[Verse 7]
Am G
Als ik dan later, o mensenlief,
Dm F E7 Am
uiteindelijk doodga definitief,
C G Am
leg mij dan maar zacht neer in mijn graf,
F G E7
en pak mij gerust dienen bril maar af,
Am G
legt hem ergens in een verloren gat,
F G C
want vroeg of laat ben ‘k zeker dat,
Am F G
ooit nog ne mens deur dienen bril,
Dm F E7 Am
levenslang nooit nie meer sterven wil
Am
[Verse 1]
Am G
Den tand des tijds knaagd' aan mijn karkas
Dm F E7 Am
mijn knoken, mijn spieren en mijn haargewas,
C G Am
mijn rimpels, mijn plooien en mijn schurftig vel,
F G E7
mijn hoestend, roestend, roch’lend model,
Am G
‘t zicht van mijn ogen da’ was ‘t grootste zeer,
F G C
zelfs koeien van letters, 'k en zag ze nie meer
Am F G
met lood in mijn schoenen en met nen hangenden kop,
Dm F E7 Am
trok ik naar de zolder en ‘k maakte een strop
[Verse 2]
Am G
Ik gleed met mijn handen ruw langs ‘t kalk
Dm F E7 Am
en ‘k zocht er blindelings nen geschikten balk,
C G Am
maar is ‘t des duvels of is ‘t godes wil,
F G E7
daar waar da’k wil sterven, daar vind ik nen bril,
Am G
met bevende handen zette ik hem op,
F G C
‘k vergat op slag dat dodelijk strop,
Am F G
perfect van sterkte, ideaal van model,
Dm F E7 Am
dienen vreemden bril paste mij wonderwel.
[Verse 3]
Am G
Nen strop op de zolder, wat een luguber verhaal,
Dm F E7 Am
nen bril op een balke, dat is ook nie normaal,
C G Am
wie legt er daar bijgod nu zijn kijkmontuur,
F G E7
nen verstrooide geschifte turelure natuur,
Am G
nen farceur, nen flauwe kluchtigaard,
F G C
of misschien nen menslievenden heiligaard,
Am F G
misschien een die peisde, mijn oud brilkarkas
Dm F E7 Am
komt hier op de zolder nog wel ooit van pas.
[Verse 4]
Am G
En zo is ‘t geschied, da ‘k me nie verhing,
Dm F E7 Am
dankzij dat klein veloachtig ding,
C G Am
dankzij meneer Anoniem Brillemans,
F G E7
ontsnapt’ ik daar aan den dodendans,
Am G
misschien da’k nu wel wat deure sla,
F G C
maar ‘k ben doodcontent da’k nog besta,
Am F G
ik mag het hier stellen, da’k op dienen dag,
Dm F E7 Am
voor den tweede keer het levenslicht zag
[Verse 5]
Am G
‘k Ontdek nu de wolken en het groeiend gras,
Dm F E7 Am
en al waar da’k mij vroeger nooit bewust van was,
C G Am
geen gazetteletter die mij nog ontgaat,
F G E7
‘k lees zelfs wat dat er verzwegen staat,
Am G
dienen bril speurt al de leugens op,
F G C
zelfs in mijnen slaap houd ik hem op,
Am F G
al dromend zie ik nu en dat is amusant,
Dm F E7 Am
mijnen onbewusten binnenkant.
[Verse 6]
Am G
Misschien dat die brilglazen spiegeltjes zijn,
Dm F E7 Am
ze leren mij diepe kijken naar binnen,
C G Am
ik word were kind op mijn vaders knie,
F G E7
‘k zie grootmoeder were in mijn fantasie,
Am G
ik vlieg en ik vlam met mijn ogen toe,
F G C
dien bril op mijn neuze, overal naartoe,
Am F G
zo peis ik nooit meer op mijn rimpelig vel,
Dm F E7 Am
mijn stramme knoken en mijn antiek model.
[Verse 7]
Am G
Als ik dan later, o mensenlief,
Dm F E7 Am
uiteindelijk doodga definitief,
C G Am
leg mij dan maar zacht neer in mijn graf,
F G E7
en pak mij gerust dienen bril maar af,
Am G
legt hem ergens in een verloren gat,
F G C
want vroeg of laat ben ‘k zeker dat,
Am F G
ooit nog ne mens deur dienen bril,
Dm F E7 Am
levenslang nooit nie meer sterven wil
William Booth
William C Dix
William Chattert (...)
William Clark Gr (...)
William Clayton